به گزارش پایگاه خبری وطن بیدار؛ جز موزه چاپ و کتابت مجلس شورای اسلامی، وعده راه‌اندازی چند موزه چاپ دیگر در شهرهای تبریز، ارومیه و همدان داده شده که قدمت وعده ایجاد موزه چاپ در تبریز از سایرین بیشتر است. سال ٩٧ اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی وگردشگری استان آذربایجان شرقی خبر داد که موزه چاپ و تعلیم و تربیت تبریز راه‌اندازی می شود، سه سال از آن روزها گذشته و هنوز از این موزه خبری نیست.

سیدرضا سیدشریفی، موزه‌دار موزه چاپ تبریز درباره این تأخیر طولانی و خلف وعده به ایسنا گفت: دبیرستان فردوسی تبریز با قدمت بیش از یکصد سال، مکانی است که برای این موزه درنظر گرفته شده اما بعد از گذشت سه سال و چندصد میلیون تومان هزینه، فقط ٢٠ درصد این دبیرستان مرمت شده و بنا هنوز به موزه تحویل داده نشده است؛ درحالیکه قرار بود شش ماهه مکان موزه را آماده کنند و تحویل بدهند.

این موزه دار ادامه داد: موضوع راه اندازی موزه چاپ در شهر تبریز تقریباً از سال ۱۳۹۵ مطرح شده است. اداره کل آموزش و پرورش شهر تبریز قصد داشت دبیرستان تاریخی فردوسی را به موزه تعلیم و تربیت تبدیل کند، اما شش سال از آن ایده گذشت و نتوانست کاری انجام دهد. ما پیشنهاد کردیم موزه چاپ، نشر و تعلیم و تربیت را در همین مکان راه اندازی کنیم. سال ۱۳۹۷ تفاهم نامه آن بسته شد، اما موزه هنوز باز نشده است.

سیدشریفی افزود: سال ۹۷ حدود ۵۰۰ میلیون تومان از محل بودجه رویداد تبریز، پایتخت گردشگری ۲۰۱۸ به مرمت دبیرستان تاریخی فردوسی اختصاص دادند، پیشنهاد کردیم آن بودجه را به ما بدهند تا خودمان دبیرستان را مرمت و مکان موزه را آماده کنیم، قبول نکردند. حتی پیشنهاد کردیم دولت زمینی را به قیمت پایین تر به ما بفروشد و خودش ساختمان موزه را مطابق استاندارد هایی که مدنظر دارد، بسازد. این را هم قبول نکردند. حتی پیگیری کردیم که مشمول ماده ۲۲ واگذاری طرح‌های دولتی به بخش خصوصی شویم که آن را هم واگذار نکردند.

او با اشاره به آسیبی که متوجه آثار موزه چاپ است، گفت: موزه چاپ مثل اسکناس نیست که سبک و قابل نگهداری در مکانی کوچک باشد. دستگاه های سنگین چند تُنی خریداری شده که مدت هاست در انبار نگهداری می شوند. آقای رشید کفیلی، مجموعه دار صنعت چاپ که سال ۹۶ مجوز این موزه را گرفت، اشیاء آن را طی ۳۰ سال جمع آوری کرده است که اگر در مکان مناسب و استانداردی قرار نگیرند، صد درصد آسیب می بینند.

سیدشریفی با اشاره به جایگاه تاریخی شهر تبریز در صنعت چاپ و ضرورت راه‌اندازی موزه‌ای به همین منظور، اظهار کرد: دو مقطع تاریخی برای ورود دستگاه چاپ در ایران وجود دارد؛ زمانی که عباس میرزا با توجه به استقرار حکومتش در شهر تبریز با هدف تعلیم و تربیت و رفع عقب ماندگی های علمی، نخستین دستگاه چاپ را وارد ایران و شهر تبریز کرد و اولین چاپخانه برای کتابت آثار فارسی و نشر روزنامه راه‌اندازی شد. مقطع زمانی دیگر در دوره ایلخانیان بوده که برای اولین بار در شهر تبریز به چاپ پول مبادرت کردند، پولی به نام «چاو» که نخستین چاوخانه هم در همان دوران در همین شهر بنا شد. در هر دو دوره چاپ با نام تبریز گره خورده است، باید سال ها پیش چنین موزه‌ای در شهر تبریز می داشتیم.

شریفی اضافه کرد: موزه بخشی ازفعالیت های ما بود. ما درحال راه اندازی پایگاه مطالعاتی و تحقیقاتی چاپ و نشر در کنار آن نیز بودیم. تاریخ چاپ و کتابت در ایران پراکنده است و متاسفانه، بسیاری از مدیران درباره این موضوع اطلاعات دقیقی ندارد. مثلاً سال گذشته که با بحران کاغذ روبه رو شدیم، رئیس جمهور به همه کارخانه های کاغذ سازی بخشنامه کردند با تمام ظرفیت کار کنند، درحالی که خوراک کاغذ، درخت است. این یعنی جنگل ها را تخریب کنیم. ما در پایگاه ملی مطالعات روی چنین مباحثی تحقیق می کنیم و نتیجه را در اختیار مدیران می گذاریم.

او با اشاره مشکلات موزه داران خصوصی اظهارکرد: در شهر تبریز شاید حدود ٣٠ مجموعه دار خصوصی وجود داشته باشند که آثاری در حد موزه های ملی داشته باشند، اما مورد بی توجهی قرار گرفته اند و هیچ کمکی برای نمایش مجموعه های ارزشمند آن ها نمی شود. درحالیکه میراث فرهنگی آذربایجان شرقی خودش در چند ساختمان تاریخی مستقر شده و حدودا ١٠ ساختمان دیگر را در دست مرمت دارد که همه آن‌ها خالی مانده اند. افتخار میراث فرهنگی استان، مرمتِ همزمان ۱۰۰ بنای تاریخی است؛ کاری غیرممکن و تعجب برانگیز. وقتی هم که بازار جهانی تبریز آتش گرفت، کل بودجه آن مرمت ها را که شاید اندازه سه سال باشد صرف احیاء و مرمت بازار کردند. دیگر بودجه ای نماند که به بقیه برسد.

شریفی گفت: این کرونا نیست که به موزه های خصوصی آسیب زده، بی ئدرایتی و ضعف مدیریت برخی مسئولان بوده که سنگ بزرگِ سر راه شده است. موزه هنرهای معاصر تبریز که قرار بود در پارک بزرگی ساخته شود بعد از گذشت پنج سال فقط ۱۶درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. مرمت یک دبیرستان را پس از سه سال نتوانسته اند تمام کنند.